Tasmanie, Australie

18-03 Vanochtend vroeg (half 6) opgestaan voor de boot naar Tasmanie. Na kort ontbijt en slecht geslapen te hebben door de warmte maar snel naar de haven gereden in Melbourne. Aangekomen snel door de check en daarna nog 3 uur gewacht... Maar eindelijk het schip op! Het schip zag er van binnen erg mooi uit, we hadden wel alleen maar een boardpass en geen kamer/zitplaats. Dus geen eigen plekje, hierdoor werd het slapen een beetje moeilijk. Plus er stond een wind van 50 knopen (92 km/u) wat dus al voor heel wat problemen in Australie had gezorgd. Met name de grote bosbranden in Victoria en New South Wales. Na heel veel wiegen en 3 keer zware vlagen waarbij vanalles aan boord omviel (drinken uit koelkasten, servies van tafels en mensen uit stoelen gegooit) eindelijk aangekomen op Tasmanie! Het was nu 21u savonds dus we moeten maar snel een slaapplek zoeken. We begonnen met rijden vanuit Devonport en kwamen er achter dat Tasmanie blijkbaar geen straatlantaarns heeft, dus pikkedonker op de weg en geen rechte weg te bekennen! De snelwegen waren meer provinciale wegen zoals bij ons. Aan weerzijden stonden reflectiepaaltjes die enigzins de weg aangaven. Dus groot licht maar aangedaan.

Bijna aangekomen bij de slaapplek zat er een wallaby plotseling vlak na een bocht naast de weg die vervolgens op het moment dat we aankwamen de weg overstak! Laurens dus keihard remmen en gelukkig de goede kant uitgeweken, we reden gelukkig maar 60 km/u. Daarna kwamen we nog veel possums tegen (Bushtail Possum) die ontzettend schattig waren! Uiteindelijk kwamen we bij een bos aan waar we doorheen reden en toen aankwamen bij onze slaapplek. Gelegen aan een meer (blijkbaar). Snel alles omgebouwd in de auto en slapen want we zijn moe. 

19-03 Sochtends wakker geworden bij een super mooie rivier! Even ontbeten en op naar Stanley. We reden door de mooiste en pittoreske dorpjes (welke allemaal bestonden uit groene heuvels met leuke huisjes erop en wat schapen eromheen) en daarna langs de noordkust richting het westen waarbij het langs de kust nog steeds flink waaide. Uiteindelijk kwamen we aan in Stanley.

Een superschattig vissersdorp gelegen aan een baai met een enorme puist van een rots aan uit uiteinde, genaamd "The Nut". Hier hebben we bij de plaatselijke supermarkt even wat eten ingekocht en naar de camping gereden. Nadat ik op m'n CamperMate app had gekeken waar de camping zat bleek hij direct naast de supermarkt te zitten... Ingecheckt en tentje opgezet veilig achter een schutting waar we geen last hadden van de harde wind. Toen in de campkitchen eten gemaakt en veel gebabbeld met de andere mensen. 

20-03 Vandaag hebben we een tripje geplanned naar Stanley Seaquarium, hier hebben ze verschillende zeebewoners vastgezet. We zagen wat zeepaardjes, heeule grote kreeften, zalmen (die adhd hebben) en nog veel meer visjes!

Hierna zijn we maar even door het dorp gereden en hebben we veel leuke ouderwetse huisjes bekeken wat vroeger van de bemanning van de schepen was. Stanley was blijkbaar de eerste haven waar de boten konden aanleggen. Hierdoor heeft het veel kleine houten huisjes staan en deze zijn nog goed bewaard gebleven. Deze haven was uiteindelijk opgeheven nadat ze de grote rots probeerde op te blazen maar dit niet lukte. De rots bleef heel en er ontstonden alleen maar grote kraters in het zand. Ze wouden namelijk de stenen gebruiken om een pier te bouwen zodat de grote schepen beter konden aanmeren (nadat er een aantal schade hadden opgelopen).

Savonds hebben we weer wat eten gemaakt in de campkitchen en raakte aan de praat met een stelletje van in de 80 die al 4 jaar aan het reizen waren door Australie! Hier hebben we gezellig mee gebabbeld, er was alleen geen speld tussen te krijgen zoveel praatte ze! 

20-03 Na sochtends wat getreuzeld te hebben zijn we naar Cradle Mountain gaan rijden. We kwamen s'middags aan, de weg ernaartoe was werkelijk prachtig met urenlang alleen maar bergen, bos, beekjes en gaat zo maar door. We kwamen zowat niemand tegen! Het is hier ook een stuk kouder en natter, lijkt eigenlijk wel Schotland. In het nationaal park zijn veel wandelroutes waaronder de wereldbekende Overland Track die 4 dagen duurt. Vandaag gaan we alleen niet lopen omdat Laurens moe was van het rijden en voor de track die we in gedachte hebben moeten we in goed werkende staat verkeren. Ook hier hebben ze een uitgebreide campkitchen op de camping maar deze is met een grote openhaard in het midden van de ruimte! Dit mag ook wel aangezien het de duurste camping tot nu toe is. Het haardvuur blijkt uiteindelijk ook nodig omdat het heel snel afkoelde. We hebben dus ' savonds lekker bij het haardvuur gezeten samen met de andere campinggasten. Aangekomen in onze tent hadden we het natuurlijk al meteen koud, ondertussen is de temperatuur naar -1 gezakt en dat is voor onze slaapzakken op het randje. 

21-03 Toen we wakker werden bleek de tent helemaal bevroren te zijn. Onze gezichten vroren snachts er zowat vanaf dus zijn we weer naar de campkitchen gegaan om op te warmen. Gelukkig stond het haardvuur weer aan... hier hebben we rustig ontbeten. Op de weg naar de tent kwam Vera nog een wallaby tegen die uiteindelijk helemaal naar haar toe liep en even aan haar hand snuffelde en weer weg rende.

We zijn vervolgens naar het nationaal park gegaan. We gaan de track doen naar Marion's Lookout. Deze is 6 km en zouden we 3 uur over doen. Onderweg was het vrij pittig (behalve voor Laurens, hij is net een berggeit) met veel traptredes, steile stukken, losse stenen en sommige stukken klimmen was het dubbel en dwars waard! De uitzichten onderweg en aan de top waren geweldig, met bergmeren en stroompjes.

Onderweg kwamen we een slang tegen die ons pad kruiste en gewoon doorglipte alsof hij onderweg was naar z'n werk. Op de terugweg zagen we inene wombats! Veel groter dan je zou verwachten maar supper schattig, het lijken net varkentjes met een vachtje. We zagen ook nog een moeder met een jonkie. Net nadat ze weg waren liep Vera weg en ik bleef nog even hangen. Plotseling zie ik dat een wombat omkeert en rustig naar me toe wandelde dus ik roep Vera. Uiteindelijk staat hij bijna naast ons dus ik had de tijd om mooie kiekjes te maken.

Hierna heeft het busje ons opgepikt en zijn we weer vertrokken uit Cradle Mountain richting Strahan. 

22-03 In de ochtend zijn we door het toeristische dorpje Strahan gereden. Hier bleek echter niks bijzonders voor ons te zijn dus hebben we nog een bakje koffie gedronken en zijn we richting Hobart gereden. Dit bleek een flinke rit te zijn ookal stond er dat het maar 342 km te zijn. Maar dit kwam vooral doordat we van de ene berg over de andere heen moesten dus veel slinger weggetjes en omhoog en omlaag. Ik (Laurens) vond het heerlijk maar Vera minder nadat ze opgegeven moment groen begon te zien. (niet mij maar misselijk) Ondertussen was de inhoud van de tank ook flink geslonken en met nog 80 km in de tank moesten we opzoek naar een pomp, uiteindelijk na nog maar 30 km in de tank te hebben een (veel te dure) pomp gevonden. Voor Hobart gingen we opzoek naar een camping maar die bleek dicht te zijn, dus moesten we door Hobart heen naar de volgende. De stad lijkt niks aan te zijn, veel mensen, drukte en lelijke moderne gebouwen. De camping is 10 min ervandaan en middenin de bossen. Het is onderdeel van een scouting dus mogen we niet overal staan omdat ze aan het boogschieten zijn. Het is wel een leuke camping met aardige mensen. 'savonds zien we de possums heel erg dichtbij komen terwijl we aan het bbq-en zijn om eten te vinden. Ze lijken erg veel op een kat qua uiterlijk (Common Possum). 

23-03 We hebben sochtends eerst lekker lang gedouched en zijn daarna naar Hobart gereden. Dit bleek nog net zo druk en onpersoonlijk te zijn als gisteren dus zijn we de auto niet eens uitgekomen. We zijn dus maar doorgereden naar Port Arthur. Dit is een naastgelegen dorpje uit 1840 wat begonnen is als gevangenis/werkkamp.

Het heeft meerdere bosbranden een soort van overleefd, waardoor merendeels alles ruine is. Het is gek om zoiets van die leeftijd in deze staat te zien omdat in Europa ruines vaak middeleeuws zijn. Sommige gebouwen waren in oude staat hersteld waardoor je een goed voorbeeld kreeg van hoe ze toen leefden. Het ticket gaf ons 2 dagen toegang met een boottocht langs een eilandje wat "Isle of the Dead" heet. Hier werden de gevangenen begraven. Ernaast was nog een eiland waar de jonge criminele jongens geplaatst werden om stenen te hakken en ander zwaar werk. (de gevangenen kwamen grotendeels uit Londen en andere Engelse steden en werden dan gedeporteerd naar Port Arthur) Op de camping in de buurt hebben we 's avonds in een soort huiskamer bij de campkitchen is een keer tv kunnen kijken en gerelaxed. 

24-03 Omdat we nog niet uitgekeken waren bij Port Arthur zijn we weer terug gegaan. We waren er deze keer vroeg en het was lekker rustig. We hebben alles rustig van binnen bekeken waaronder een heel mooi schattig huisje waar ik (Laurens) helemaal verliefd op ben geworden. Het betreft een houten huisje met een veranda en een leuke tuin met grote moestuin en kippetjes. Omheind door een ouderwetse muur en daarachter nog een fruitboomgaard.

In de middag zijn we naar Freycinet National Park gereden. We kwamen laat aan dus zijn we het park niet ingegaan. Eemaal op de camping de tent opgezet en chili con carne op de bbq gemaakt, begon het te hozen en het waaide ook erg hard. Dit bleef de hele nacht door gaan waardoor de tent drijfnat was en blijkbaar was hij niet geheel waterdicht.

25-03 sochtends bleef het ook hard regenen dus hebben we Freycinet maar verlaten. We zijn naar Bay of Fires gereden waar we Scotchguard gekocht hebben om de tent waterdicht te maken. We hebben alles tussen de buien door laten opdrogen. We zitten op deze camping naast het strand waar we dan ook even over gelopen hebben. De rotsen die stukken strand onderbreken hebben een oranje kleur op zich wat door algen veroorzaakt wordt. Waardoor je in combinatie met het blauwe water mooie uitzichten hebt. Het zand is hier ook erg grof waardoor het erg zwaar loopt. Het lijkt ook allemaal meer op korrels van afgeslepen schelpen. 

26-03 Het heeft de hele nacht weer geregend waardoor we in een plas zijn wakker geworden. Helaas weer een natte tent ingepakt en op naar Devonport. Morgen moeten we op de boot naar het vasteland. We hebben onderweg rustig aan gedaan en hebben ook nog onderweg even gestopt bij een leuk hippie winkeltje waar we toevallig voorbij reden. De camping is vrijwel naast de boot, dus dat scheelt morgenochtend met tijd. Ik ben naar de winkel gelopen voor wat boodschappen en Vera is de was gaan doen. We hebben s'avonds ge-bbqed, lamsvlees gegeten met zoete aardappel. Het werd snel koud dus zijn we gaan douchen en slapen morgen er vroeg uit!

27-03 Vanochtend vroeg eruit om de boot op te gaan. Dat schoot erg op deze keer want het was 8 minuten rijden. De boottocht was ook een stuk rustiger wat lekker op schoot. Ik (LG) heb in deze tussentijd een verslaving opgebouwd met Patience spelen op de tablet. Ook hebben we even geslapen en wat foto's uitgezocht. Ook even het reisverhaal van papier digitaal gezet. En een beetje lezen om de tijd te doden. Toen we waren aangekomen maar weer naar dezelfde rustplaats gereden waar we eerder hadden geslapen. Namelijk nabij Melbourne, bij een tankstation. Hier hebben we bij een soort KFC achtige fastfood keten lekker gegeten. Hierna maar gaan slapen. 

*** Tasmanie was werkelijk een super mooi eiland! Zo raar dat deze parel overgeslagen wordt door zowel de Aussies als reizigers. De urenlange ritten door de natuur zonder dat je iemand tegen komt en ook de vele soorten natuur. Het is een eiland met echte ruwe natuur en veel leuke dieren. Het klimaat ligt qua gevoel erg dicht bij Nederland. Ik (LG) was ook blij om hier te zijn omdat de hitte op gegeven moment killing is. De Tasmaniers zelf zeggen ook dat ze geen Aussies zijn, maar Tasmaniers. De mensen zijn hier ook net iets anders. Het is ook wel logisch omdat het zo ver van Australie afligt. Maar wie van plan is naar Australie te gaan, sla Tasmanie niet over! 

*** In de tijd dat we nu op reis zijn (2,5 maand) hebben we weinig gemist aan spullen. We hebben maar een paar dingen gekocht die we nodig hadden. Namelijk; een JBL bluetooth speaker voor in de auto (want de radio doet het niet), een mini-BBQ, een gaspitje met pannetjes, 3 poots krukjes en de auto. Van de auto kan wel een opsomming gemaakt worden wat nu stuk is: Passagiersdeur wilt niet op slot, ook het raam kan niet open, radio stuk sinds we en dip hadden, hemel laat los en ophanging blijft piepen.          

     Geschreven door Laurens (op een computer eindelijk!)