Australië: Outback!

27-3 Vanochtend vroeg eruit om de boot weer terug naar Melbourne op te gaan. Dat schoot deze keer lekker op. De boottocht was veel rustiger dan de heenreis gelukkig. We hebben foto's uitgezocht en het reisverhaal van papier naar digitaal getypt. Terwijl ik lekker aan het lezen was, heeft Laurens lekker geslapen.

Toen we er aan het eind van de dag weer af mochten, zijn we terug gereden naar de rustplaats waar we op de heenweg ook sliepen. Hier hebben we bij de BP lekkere kip gegeten.

28-3

Vandaag naar weer naar Torquay gereden om mijn nieuwe pinpas op te halen bij het postkantoor. Hier hebben we ook even boodschappen gedaan en zijn toen gaan rijden. We willen de komende dagen naar Adelaide - Broken Hill - Alice Springs dus we hebben nog wal kilometers te gaan.

We zijn 's middags gestopt bij een camping bij Green hill Lake. Een gratis camping met warme douche en prachtig uitzicht!

29-3

Vandaag veel gereden. Onderweg kwamen we langs een roze meer! Het was momenteel een zoutvlakte in plaats van een meer, maar het was toch nog roze door de algen die er in leven.

Na vele kilometers kwamen we in de buurt van Adelaide. Hier slapen we een nachtje en als de stad morgen leuk blijkt te zijn, misschien nog een nacht.

30-3

De camping Siloh Hill bleek erg leuk te zijn. Het was een voormalig Christelijk zomerkamp wat nu een camping/motel is geworden. 'S nachts kwamen we kangoeroes (groter dan wij) tegen op het veldje met de tent. We hebben nog een Nederlands stel ontmoet en daar een tijdje mee gepraat.

'S ochtends nadat we pannekoeken als ontbijt kregen, zijn we naar de binnenstad van Adelaide gereden. Helaas is het vandaag Goede Vrijdag waardoor heel Australie vrij is. Er was helemaal niks open in de stad! Na een vruchteloos rondje zijn we maar weer de auto ingestapt en richting Broken Hill gereden, de Outback in! Laurens wilt naar het spookstadje Silverton dat hier in de buurt ligt, omdat daar de film Mad Max (1981) is opgenomen. Na 350 km gereden te hebben, zijn we gestopt in Yunta. Dit is een nikszeggend dorpje zonder supermark o.i.d. Maar er is een benzinestation met een winkeltje en een plek waar we gratis kunnen kamperen.

31-3

Op naar Silverton! Na 180km kwamen we aan in Broken Hill. Dit is de enige grote stad in de weide omgeving. Hier hebben we wat inkopen gedaan. Daarna nog 22 km verder gereden naar Silverton. Bij aankomst zag het 'spookdorpje' er nogal levendig uit. Het was er natuurlijk druk doordat alle Australiers dit weekend vrij zijn. We zijn naar het Mad Max museum gegaan. Dit viel helaas een beetje tegen omdat het voornamelijk uit foto's bestond en niet al te groot was. Buiten stonden er wel veel leuke auto's en volgens Laurens genoeg inspiratie.

We zijn 's middags weer terug gereden naar Yunta omdat Silverton niet op de route lag.

3-4

De afgelopen dagen hebben we veel kilometers gemaakt, 1 dag zelfs 647 km gereden. Maar we zijn bij Uluru!

Op de weg er naartoe is niet veel te zien, maar daarom niet minder mooi. De natuur is hier verbazingwekkend groen omdat er veel speciale plantsoorten staan die water vasthouden. Iedereen die denkt dat de Outback leeg is, heeft het dus mis. Het uitzicht veranderd elke keer. Van dor en droog, naar graslanden, naar dichte bosjes, naar kale bomen op heuvels. Elke 500 meter ligt er roadkill en overal borden die waarschuwen voor overstekend wild. De Australiers zijn sowieso gek op borden langs de weg. Het liefst vertellen ze je bij elke afslag wat je precies moet doen alsof je nooit je rijbewijs hebt gehaald.

Doordat we zoveel kilometers maken, komen we door verschillende tijdzones die de boel er niet makkelijker op maken. We hebben ons er maar bij neergelegd dat we wakker worden van de zon en gaan slapen nadat hij weer onder is.

Onderweg zagen we in de verte opeens een grote steen opdoemen! We gingen enthousiast foto's maken langs de kant van de weg. Dit bleek alleen Uluru nog niet te zijn, maar Mt. Connor. Misschien maar beter ook aangezien Laurens hem had uitgescholden voor kurk.

Maar al onze kilometers werden beloond en we kwamen vanzelf bij de juiste grote rots uit.

Hier is ook de Kata Tjuta, dit is niet 1 monoliet maar meerderen losse bergen. We zijn eerst langs het cultureel centrum gegaan in het park. Hier leggen ze meer uit over de rotsen, de aboriginals en hun verhaal erbij. Ook verkopen ze hier aboriginal kunst die terplekke gemaakt word.

De aboriginals lijken dichterbij de oermens te staan dan wij Europeanen. Niet alleen qua levenswijze, maar ook hun uiterlijk is erg verschillend. Ze zijn extreem donker en hebbe brede platte gezichten. Het lijkt ook alsof ze nog niet helemaal rechtop lopen.

We hebben geleerd dat de Uluru een rol speelt in hun scheppingsverhaal. Hun goden kwamen als reuzeslangen uit de aarde en vormden bergen en rivieren met hun lichaam. De Uluru is 1 van deze plaatsen waar ze uit de aarde zouden zijn gekomen. Het is een heilige plek voor ze waar ze hun rituelen uitvoerden, maar ook een praktische plek om te schuilen tegen de zon of regen in de vele grotten. 
We hebben een wandelpad gekozen dat langs de bergwand ging en waar we af en toe rangers tegenkwamen die info hadden. Zo hoorden we dat er grotten waren waar alleen vrouwen kwamen of juist alleen mannen. Waar gekookt werd of geleerd over hun wetten.

De rots zelf lijkt van een afstand bijna fluwelig en kan vaak van kleur veranderen door de weersomstandigheden. Van dichtbij lijken het allemaal op elkaar geplakte stukken klei.

4-4

Omdat we met ons ticket meerdere dagen het park in mogen zijn we vandaag weer gegaan, maar nu naar Kata Tjuta. We slapen op een gratis camping 75 km verderop. Dit lijkt ver maar het is de enige in de buurt afgezien van het resort dat bizar duur is.

We hadden eerst een wandeling in een kloof uitgezocht. Hier liepen we in de schaduw en er waren veel planten omdat er water bleef staan. Het was er heerlijk koel en prachtig! Helaas konden we niet volop genieten door de vele vliegen hier. Het zijn er extreem veel die elke mogelijkheid aangrijpen om in je mond, ogen of oren te vliegen. Iedereen heeft daarom een belachelijk klamboetje (10 AUD) gekocht voor over z'n hoofd.

De tweede wandeling was wat pittiger en wordt bij warm (36 graden) weer afgesloten. Aangezien het 'maar' 33 graden was, zijn we dit alsnog gaan lopen. Voorzien van veel water was het van schaduwplek naar schaduwplek wel te doen. Onderin de kloof was er zelfs een drinkwater kraantje ingestalleerd. Hier heb ik even m'n hoofd onder gestoken. Hierna zijn we weer terug gelopen omdat het ons toch te warm werd.

's Middags hebben we boodschappen gedaan in het resort en zijn toen terug gereden om de zonsondergang bij Uluru te bekijken. Dit was prachtig om te zien omdat de kleuren steeds veranderen. Het gaat van oranje naar rood, paars en bruin als de zon compleet onder is.

5-4

We zijn vandaag naar Alice Springs gereden. Dit is de enige grote stad midden in de Outback en was ongeveer 360 km rijden vanaf Uluru. In de stad hebben we weer wat uitgebreider boodschappen kunnen doen. De stad zelf is vol met aboriginals die weinig lijken te doen. We zijn snel verder gereden omdat het ons niet echt trok. Er zijn ook geen bezienswaardigheden afgezien van een 'oud' postkantoor. We slapen vannacht bij camping Gemtree waar ze edelstenen delven. Dit gaan we morgen ook proberen! We gaan opzoek naar de Garnet (granaat).

6-4

We hebben een emmer met zand gekregen!

Deze mochten we zelf gaan uitzeven. Dit leek veel werk, maar in elke schep uit de emmer zaten zomaar 5 tot 15 kleine rode steentjes. Het was leuk werk en sommigen waren vrij groot. Toen we klaar waren werden ze gechecked op grootte, helderheid en zuiverheid. We hebben een ziplockzakje vol met kleine granaat en zelfs 2 stenen van 3 karaat en 3 van 4 karaat. Deze wil ik in een ring laten zetten als aandenken.

Hierna hebben we 640km gereden. Er was geen asfalt maar alleen gravelroads en zandwegen. Dit lijkt meer op de Outback van de plaatjes. Droog, weids en leeg. Overal langs de weg liggen restanten van klapbanden en ook onze achterbanden krijgen het zwaar te verduren. Bij aankoop waren ze al aan vervanging toe, maar tot zo ver houden ze het vol. De uitzichten zijn het absoluut waard!

Na een dag als deze voelen we ons als een verfpot die in de schudmachine heeft gestaan.

We slapen in het dorpje Boulia waar we de auto amper uit durven door alle vliegen. We hebben de klamboe over de achterklep van de auto gehangen zodat we 's nachts wat frisse lucht krijgen. 's Avonds is het nog 31 graden en dit koelt in de ochtend af naar 22 graden.